سایتی برای معرفی تورهای مسافرتی و گردشگری
واکنش ابتهاج به احتمال تخریب خانه مادری بعلاوهصوت

واکنش ابتهاج به احتمال تخریب خانه مادری بعلاوهصوت

به گزارش تور مسافرتی هوشنگ ابتهاج (هـ. ا. سایه) به احتمال تخریب خانه مادری اش در رشت واکنش نشان داد. او هرچند می گوید آدم هایی که در این خانه زندگی می کردند برایش اهمیت داشتند و حالا هر بلایی می خواهند سر این خانه بیاورند، در عین حال می گوید این خانه حیف است و یادگاری است و اگر مرکز فرهنگی شود بهتر از این است که به یک اداره تبدیل گردد.

این شاعر پیشکسوت در گفت وگو با ایسنا، درباره احتمال تخریب خانه مادری اش در رشت و این که ثبت آنرا در لیست آثار ملی به عرضه یک سند – چه عکس یا دست نوشته ای از او – به میراث فرهنگی منوط کرده اند، اظهار می کند: من از ابتدا نخواستم که وارد این مورد شوم، چونکه برایم اهمیتی ندارد که می خواهند چه بلایی سر این خانه بیاورند،. برایم آدم هایی که در این خانه زندگی می کردند اهمیت داشتند که دیگر نیستند؛ حالا سر این خانه هر بلایی که می خواهند، بیاورند.

او در توضیحی می گوید: این خانه، خانه مادری من بود. مادر مادربزرگم صاحب این خانه بود که بعد این خانه به دخترش رسید و از دخترش که مادربزرگ من حساب می شد به مادر من رسید. این خانه پس از فوت مادرم (۱۳۲۶) به من و سه خواهرم رسید که ما به پدرم وکالت دادیم تا این خانه را بفروشد. وی در سال ۱۳۲۷ این خانه را فروخت. یک نفر، دو نفر دیگر هم این خانه را خریدند. شنیدم یکی از صاحب خانه ها ساکن آمریکاست. با او هم گفت وگو کردند. به من گفتند در شهرداری رشت تصویب شده این خانه را بخرند تا به یک مرکز فرهنگی تبدیل گردد. به تازگی هم شنیدم که حکمی صادر شده که این خانه را خراب بکنند و ساختمان چندطبقه بسازند؛ اما جزئیاتش را نمی دانم.

هوشنگ ابتهاج خاطرنشان می کند: این خانه مادر من است. من تا ۱۹سالگی همیشه آن جا بودم و بعد هم تا سال ۲۶ که مادرم فوت شد، هر دو هفته یک مرتبه به آن جا می رفتم و به تهران برمی گشتم. یک سال پس از فوت مادرم هم در سال ۱۳۲۷ پدرم آن جا را فروخت و با خواهرهایم به تهران آمدند، بعد هم پدرم برگشت رشت و همان جا مرد. من تمام گوشه و کنار این خانه را می توانم نقاشی کنم. یادم می آید در ضلع غربی خانه دیوار بود که درخت انگوری داشت که تا بالای دیوار رفته بود.

این شاعر پیشکسوت در ادامه می گوید: نگهداری این خانه برای من مسئله نیست. اگر این خانه امسال خراب نشود، ۵۰ سال دیگر خراب می گردد. امکان دارد به صورت طبیعی خراب شود؛ زلزله بیاید. هزار بلا سر تاریخ می آید و تمام می گردد. ساختمان ها نمی مانند و گاه خود به خود از بین می روند. من اصراری برای حفظ این خانه ندارم و اهمیتی هم ندارد؛ وقتی خود آدم نمی ماند حالا خانه هم نماند. اما خب این خانه حیف است و یادگاری است. اگر مرکز فرهنگی شود بهتر از این است که به یک اداره تبدیل گردد.

او در پاسخ به این که میراث فرهنگی گفته است با دو خط نوشته این شاعر می تواند این خانه را ثبت کند می گوید: چرا من باید این دو خط را بنویسم؟ همه می دانند این خانه برای ماست. اهالی آن جا این را می دانند. آدم هایی که در شهرداری هستند این را می دانند. واقعا به چنین چیزی احتیاج است؟ دخترم در جریان این مورد است، البته یلدا از روی احساسات وارد این مورد شد. دخترم در این خانه زندگی نکرده و در تهران به دنیا آمده است. سند این خانه انتشار یافته است. در اینترنت هم هست، در ای میل من هم آمده است. برای من هم فرستاده اند که این خانه برای خانم عالیه رفعت بوده و بعد به فاطمه ابتهاج رسیده و از خانم فاطمه ابتهاج به من و خواهرهایم رسیده. سند وجود دارد که از امضای دوخطی من بیشتر اهمیت دارد، با اسم و جزئیات. به نظرم این ها همه بهانه است.

ابتهاج سپس بیان می کند: برای من خیلی خنده دار است وقتی سند ثبتی اسناد شهری با جزئیات وجود دارد و این که خانه مطابق صورت مجلس فلان به تاریخ فلان به فلانی و از فلانی ارث رسیده است، از من دست خط بخواهند. حضرات در شهرداری رشت و در هر جای دیگر هم این سند را دارند، این که نوشته دوخطی از من بخواهند، شوخی است. من بنویسم کاخ سلطنتی در فلان کشور دنیا برای من است؟! این ها که کافی نیست. وقتی سند وجود دارد به نوشته احتیاج نیست. این به شوخی می ماند. کپی سند دست من است؛ دخترم برای من فرستاده که دخترم هم از ۱۰ نفر دیگر گرفته است. در رشت این سند را دیده اند و دارند. این ها بهانه جویی است.

***
به گزارش تور مسافرتی به نقل از ایسنا، خردادماه سال ۱۳۹۶ بعضی از همشهریان هوشنگ ابتهاج (هـ. ا. سایه) از احتمال تخریب خانه پدری این شاعر پیشکسوت به علت این که ثبت ملی نیست خبر دادند. در آن شرایط میراث فرهنگی استان گیلان معتقد بود نخست باید تعلق این بنا توسط خانواده ابتهاج تایید گردد. چندی بعد در مردادماه همان سال، رضا علیزاده – مدیرکل وقت میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان گیلان – از گذراندن مراحل آخر ثبت خانه «ابتهاج» در میراث فرهنگی اطلاع داد.
اما پس از گذشت چند ماه، فرهاد نظری – مدیرکل دفتر ثبت آثار تاریخی – در آبان ماه سال ۹۶ اعلام نمود پرونده خانه «ابتهاج» ناقص است و اظهار داشت: در نامه ای به اداره کل میراث فرهنگی استان گیلان درخواست کرده ایم تا اسناد و مدارک متعلق به این خانه تکمیل شود، دست کم به یک دست نوشته از آقای ابتهاج نیاز داریم تا تعلق این خانه به خانواده ابتهاج ثابت شود.
همچنین چندی پس از تولد ۹۰ سالگی ابتهاج، رضا رسولی – عضو شورای شهر رشت – از تصویب طرحی اطلاع داد که قرار بود اجبار شهرداری رشت به خرید خانه زادگاه هوشنگ ابتهاج و گلچین گیلانی در محله استادسرا و تبدیل آن به «بنیاد شعر و غزل سایه» را به دنبال داشته باشد.
پس از گذشت یک سال دوباره زمزمه ها تخریب این خانه بلند شد. شهرود امیر انتخابی – مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان گیلان – در توضیحی درباره صدور مجوز تخریب خانه پدری این شاعر پیشکسوت و اقدام این نهاد برای مقابله با آن به ایسنا اظهار داشت: ما پیگیر ثبت این خانه هستیم و با مالک فعلی خانه صحبت کردیم تا به ما فرصتی بدهد که این خانه خریداری شود. استادار گیلان هم وارد این مورد شده است و می خواهد به هر نحوی که شده خانه را حفظ، ثبت و نگهداری نماییم.
اما همچنان فرهاد نظری – مدیرکل دفتر ثبت آثار تاریخی – با نادرست دانستن حرف هایی که وجود خانه ابتهاج را رد کرده اند و می گویند وی در این خانه زندگی نکرده است، اظهار نمود: میراث فرهنگی هنوز در این زمینه به نتیجه نرسیده است. اگر یک سند چه عکس یا حتی دست نوشته ای از استاد ابتهاج به میراث فرهنگی برسد که وی در این خانه زندگی می کرده است، این بنا سریع تر در لیست آثار ملی ثبت می گردد.

صدای هوشنگ ابتهاج
مرورگر شما از ویدئو پشتیبانی نمی کند.
فایل آنرا از اینجا دانلود کنید: audio/mp3