به گزارش تور مسافرتی، یک پژوهشگر و سیاست پژوه میراث فرهنگی و گردشگری معتقد است: میراث فرهنگی به عنوان یکی از ابزارهای وطن پرستی در دفاع ۱۲ روزه بار دیگر آحاد ملت را گردهم آورد و به عنوان یک پدافند فرهنگی عمل کرد.
به گزارش تور مسافرتی به نقل از مهر، شهاب طلایی، پژوهشگر و سیاست پژوه میراث فرهنگی و گردشگری در یادداشتی که آنرا در اختیار خبرگزاری مهر قرار داد؛ نوشت: حس تعلق، همبستگی و میهن دوستی ایرانی ها در مواقع زیادی مردمان این سرزمین را گرد هم آورده و خیلی از توطئه ها را خنثی کرده است. یکی از مهم ترین ابزارها و مؤلفه های تقویت این نوع دوستی و وطن پرستی، تاریخ و میراث فرهنگی پر افتخار ایرانی ها است.
میراثی که نشانه اصالت و تمدن درخشان این سرزمین بوده و در دفاع مقدس ۱۲ روزه بار دیگر آحاد ملت را پیرامون عشق و علاقه به وطن گردهم آورد و خود بعنوان یک پدافند فرهنگی عمل کرد.
«ایران» بدون شک مهم ترین کلید واژه اتحاد ملی و همگرایی عموم ملت است. واژه مقدسی که به شکل یک پدافند قدرتمند در یکی از حساس ترین برهه های تاریخ این سرزمین، روح یکسانی را برای دفاع از کیان آن ایجاد کرد.
اما ایران چیست؟ و چطور تبدیل به یک سامانه پدافندی شد؟
ایران تنوعی از اقوام، مذاهب، خرده فرهنگ ها و تاریخ مشترک همه آنها در یک جغرافیای سرزمینی است. میراث مشترکی که حول ابعاد ملموس و ناملموس خود بعنوان اصالت و تمدن یک ملت خویش را تثبیت کرده و درحال رشد و ثمر دادن است.
این جغرافیای تمدن و مردمان آن در طول بیشتر از ۳۲۰۰ سال سابقه حکمرانی و حکومت داری فراز و نشیب های زیادی را در حافظه تاریخی خود به ثبت رسانده است و مجموعه موفقیت ها و حتی ناکامی هایی که در بزنگاه های تاریخی سرنوشت تمدن ایرانی را تغییر داده است، نقطه مشترک در همه موفقیت ها و عدم موفقیت ها در تاریخ این سرزمین حضور یا عدم حضور مردم به شکل یکپارچه در زمان خود بوده است.
به عنوان مثال آن جایی که در تاریخ، مردم پایه کار نیامدند سلسله پر افتخار صفویه با شورش یکی از اقوام تحت سیطره همان امپراتوری از هم پاشیده می شود و آنجاییکه مردم پایه کار می آیند نادر شاه افشار شبه قاره هند را فتح می کند. ملتی که تاریخ و تمدن دارد، می داند و می فهمد نقش خویش را در چه زمانی و در چه طرفی ایفا کند.
نکته اساسی و بسیار مهم اینست که عموم ملت ایران به اصالت و سابقه تاریخی و تمدنی خود افتخار می کنند. این اصالت و سابقه تمدنی امروزه دارای مظاهری است که ما آنها را میراث فرهنگی می نامیم. میراثی که شناسنامه جغرافیای تمدنی ایران است و می تواند در بزنگاههای مانند دفاع مقدس ۱۲ روزه محور وحدت و همبستگی مردمانش باشد.
حال میتوان به درستی تحلیل کرد که چرا جمهوری اسلامی در سالهای پایانی جنگ تحمیلی با رژیم بعث عراق، سازمان میراث فرهنگی را تأسیس می کند و برای آن در کنار سایر درس هایی که از جنگ گرفته است به حفظ و تقویت این «میراث مشترک» بعنوان «رمز وحدت» اقدام می کند.
ثبت میراث فرهنگی فرهنگی ملموس و ناملموس ایرانی ها در بعد ملی و جهانی، حفاظت و پاسداری از آنها، برگزاری رویدادهای مختلف و مرتبط، گسترش موزهای ملی و محلی و … همگی به آگاهی عمومی ملت حول یک مفهوم مشترک به نام «ایران» کمک کرده و امروز عشق و علاقه به این مفهوم مشترک بعنوان قدرتمندترین سامانه تغییر معادلات و محاسبات دشمن عمل می کند.
آنجا که دشمن امید زیادی به آشوب های داخلی بسته و به خیال خود و بر مبنای تحلیل های اشتباه تصور می کند که ملت ایران گرفتار تفرقه و چند پارگی می شود و این امر کشور را به درگیری های داخلی سوق می دهد و فرصتی برای آنها تا ایران عزیز را بسمت اهداف شوم خود هدایت کنند.
اما بر خلاف همه محاسبات، ناگهان واژگانی مانند وطن، میهن، خاک ما، سرزمین ما، که منبعث از مفهوم مقدسی به نام ایران هستند، رمز وحدت و یکپارچگی ملت ایران می شوند. مفاهیمی که حس تعلق به آنها ناشی از افتخار ایرانی ها به تاریخ و تمدن و به عبارتی میراث های فرهنگی خودشان است.
یقیناً افزایش تدابیر حفاظتی و ارتقاء آگاهی بخشی عموم ملت به ظرفیت ها و میراث ملموس و ناملموس و پیوند آنها حول این میراث، نتایج و برکات فراوانی در همه ابعاد سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و حتی نظامی و امنیتی خواهد داشت.
